Narodziny walca angielskiego datowane są na początek XX wieku. Przypisuje się go angielsku powolnemu temperamentowi – Anglicy słynęli z niechęci do szybkich tańców. Za prekursora walca angielskiego, który otrzymał również nazwę „powolnego”, uważany jest angielski nauczyciel tańca Victor Suilvester.

W 1922 roku Suilvester otrzymał tytuł zawodowego mistrza świata. Jego taniec zachwycał oryginalnym stylem, zupełnie niepodobnym do dawniejszego wirowania w miejscu. Ruchy i obroty walca angielskiego wskazują, że wywodzi się z walca wiedeńskiego i amerykańskiego tańca zwanego bostonem. Nowa technika taneczna oparta na prawach naturalnego ruchu ciała i niezwykłej gracji, podbiła serca Anglików, a następnie mieszkańców całego świata, przechodząc do wciąż aktualnej klasyki tańca towarzyskiego.
Kroki w walcu angielskim są dość proste, jednak para musi sunąć po parkiecie z idealną harmonią, zachowując płynność i lekkość. Takt walca jest na ¾  a tancerze w tańcu wyglądają, jakby się unosili i opadali na parkiet. Ciała partnerów powinny stykać się od kolan, aż do mostka partnerki, natomiast głowy są zwrócone lekko w lewą stronę, a postawa naturalnie wyprostowana z lekko ugiętymi kolanami.

W walcu angielskim, jak i w pozostałych standardowych tańcach towarzyskich, bardzo ważne jest utrzymanie odpowiedniej postawy – ramy.  (To szeroki temat na osoby artykuł.) Podstawowe kroki walca angielskiego posiadają taką samą wartość rytmiczną, a każda figura musi być rozpoczynana na początku taktu. Ruch partnerów ma być płynny, obrazować piękno, podkreślać każdy krok, wyraz artystyczny i emocje. Walc angielski powinien tworzyć harmonijne długie linie, zachowując dystyngowany charakter stylu. Właśnie z tego względu jest najczęściej wybierany na pierwszy taniec pary młodej.

Akademia Tańca Ireneusza Sulewskiego zaprasza na kursy tańca dla narzeczonych, w tym przede wszystkim walca angielskiego, podczas których narzeczeni nauczą się pięknie poruszać w rytm  muzyki, by zapewnić sobie niezapomniane przeżycia na przyjęciu weselnym.